Het eiland kent zijn rituelen: fietsen, garnalen pellen, en sinds kort… in de rij staan voor een loempia.
Vlieland in de zomer lijkt soms op een jaarlijks terugkerende toneelvoorstelling. De vaste bewoners spelen hun rol met ingehouden nuchterheid, de toeristen spelen zichzelf maar dan net iets luidruchtiger. Op de Postweg rijden elektrische huurfietsen alsof er etappetijden te verbeteren zijn. Op de terrassen hoor je steeds dezelfde zin: “We komen hier al twintig jaar, hè schat?” meestal uitgesproken met de blik van iemand die overweegt om eens iets anders dan kibbeling te bestellen, maar het uiteindelijk toch niet doet.
Aan de rand van de haven, half verscholen achter een muur van geparkeerde fietsen, staat Anna’s Streetfood. Geen hippe foodtruck, geen lichtsnoeren, geen krijtbord met onbegrijpelijke culinaire termen. Alleen een bescheiden kiosk, bestand tegen windkracht zeven. Het menu is klein maar beslist: zelfgemaakte loempia’s (door vaste gasten geroemd als “de beste ooit”), bami en nasi in Hollandse stijl zacht van smaak, royaal gevuld en gehaktballetjes in zoete ketjapsaus. Alles geserveerd in degelijke bakjes, in porties die het gesprek over “nog iets halen straks” meteen overbodig maken.
Anna zelf staat achter het raam met een blik die zowel uitnodigend als efficiënt is. Ze praat met vaste gasten alsof ze elkaar al jaren kennen, en met nieuwe klanten alsof ze er ook gewoon bij horen. Geen opsmuk, geen theater alleen de overtuiging dat goed eten op tijd klaar moet zijn.
De rij voor haar kiosk is een miniatuurversie van het eilandtoerisme. Vooraan een man die eruitziet alsof hij van klei is geboetseerd en sindsdien alleen paling heeft gegeten. Hij bestelt een loempia, maar wel “om even te kijken hoe zij ‘m maken hier”. Achter hem een gezin in identieke regenjassen, waarvan het jongste kind net ontdekt dat er ook wc’s bestaan. Verderop een stel in zorgvuldig nonchalant linnen, zonnebrillen in het haar geschoven, alsof ze elk moment door een reisgids gefotografeerd kunnen worden.
Het eten van Anna is geen ingewikkelde keuken. Het is warm, vullend, goed gekruid, en altijd op tijd klaar. Je eet het op een wiebelend plastic tafeltje, met uitzicht op de haven. En juist daarin zit de charme. Op een eiland waar de boot soms eerder vertrekt dan gepland, waar de wind je plannen herschikt en het weer zich niets aantrekt van je humeur, is een bakje nasi van Anna een vorm van zekerheid.
Haar slogan luidt: “Wat je van ver haalt is lekker. Maar bij ons is ver erg dichtbij.” Dat is misschien precies wat het is: een kleine wereldreis in een bakje, zonder overstap, zonder wachtrij, zonder dat het 18,50 kost voor een broodje.
En dat is de kern van Anna’s Streetfood. Je komt voor de smaak, maar je blijft voor het gevoel dat er altijd ergens op dit eiland een plek is waar alles gewoon klopt. Zelfs als de regen horizontaal valt. Zelfs als je fietsband zacht is. Zelfs als je vakantie een beetje in de soep dreigt te lopen.
Op Vlieland is dat goud waard. En bij Anna is het gewoon inbegrepen.
Adres: Badweg 1A, 8899 BV Oost-Vlieland
Telefoon: 06 11248861
Openingstijden: Gesloten ⋅ Gaat open om 11:00
Prijs per persoon: € 1 – 10 (gemeld door 22 personen)
Praktische tips voor Anna’s Streetfood
-
Beste tijdstip: vroeg in de middag, voor de dagjesmensen van de boot komen.
-
Aanraders: zelfgemaakte loempia’s (vers, knapperig), gehaktballetjes in ketjapsaus, bami of nasi als stevige lunch.
-
Weerbestendig eten: ideaal om mee te nemen naar het strand, mits je het bakje met twee handen vasthoudt in de wind.
-
Pin of contant: beide mogelijk, maar contant gaat sneller als de rij lang is.
-
Extra tip: neem plaats op het bankje naast de kiosk — gratis havenpanorama inclusief meeuwencommentaar.
Bezoekersaantallen: 189
